LENTE

‘Smalle heupen en tere schouders

dragen schoonheid langs tribunes

anoniem zwart glas.

Onhandig bloeiende rozenknoppen.

Grijpgrage vingers in de aanslag.

Zonlicht ontdooit bange harten.

Passie ontwaakt uit winterslaap.

Ik vervloek de vrijheid,

en kus haar lippen.

Nog even…

…en dan zal ik haar beminnen.’

_